DIT IS het merkwaardige verhaal van Mabel Tinley uit Philadelphia, een meisje van 18 zonder Nederlandse achtergrond, dat dolgraag Hollands wilde zijn. Er is geen foto van haar bewaard gebleven, behalve een grijze tekening in een oude krant. Ze was mooi, zei men, had een goed figuur, maar wat opviel waren vooral haar ogen. Dick Roelofs viel als een blok voor haar, en zij voor hem, want hij was van Nederlandse afkomst.
Moeder Tinley was fel tegen Mabels keuze. De familie was zelf aan lager wal, moeder wilde een rijke man voor haar dochter, en Dick (foto) was een postbode zonder geld. Mabel wilde ook een rijke man. Dutch Americans waren rijkaards en bekleedden machtsposities, had ze gehoord. Ze kende de namen van de mannen van de dag: Vanderbilt, Van Ness, Rockefeller, allemaal van Hollandse komaf. Dus hield ze voet bij stuk. Dick en Mabel trouwden stiekem.
HET WAREN de jaren van de gold rush, jonge mannen trokken westwaarts om goud te zoeken. Dick ging ook, Mabel ging met hem mee en kreeg een kind, Dick jr. Maar het was hoog en koud en modderig in Colorado, geen plek voor een jonge vrouw met krullen en mooie jurken. Zodra ze hoorde dat haar moeder dood was, reisde ze terug om de erfenis te incasseren. Die viel bar tegen.
Mabel Roelofs veranderde haar naam. Ze werd Louise Vermeule, blondeerde d’r haar en trok in een duur hotel in New York totdat ze de rekening niet kon betalen. Dan pakte ze haar boeltje en betrok een paar straten verderop een ander hotel. Ze deed alles op de pof en haar mooie ogen, inclusief de juwelen, jurken en bontjassen die winkels haar op krediet bezorgden, en als ze om hun geld kwamen, was ze alweer vertrokken. En als dat niet lukte, dan betaalde ze met papier op zicht, een cheque die door een ander werd gegarandeerd. De naam op de valse wissel was Dick Roelofs in Colorado. Die wist van niks en vroeg echtscheiding aan.
LOUISE Vermeule belandde in de gevangenis en kwam er een paar maanden later uit in een nieuwe gedaante, als Mrs John van Ness Roberts, geboren Catherine Stuyvesant. Ditmaal ging ze in zee met de hogere kringen, generaals, buitenlandse prinsen, rechters, politici. Niemand die haar vroeg naar bewijzen voor wie ze zei te zijn, want zoiets deed men rond de vorige eeuwwisseling niet. Ze zag er imposant genoeg uit, en ze had nog steeds die verleidelijke blik. Mannen bleven graag overnachten. Mabel-Louise-Catherine zag er daarna niet tegenop om hen te chanteren.
Dat ging onvermijdelijk een keer mis, en opnieuw moest ze in de rechtbank verschijnen. Dat wilde ze niet, één keer gevangenis was erg genoeg. Ze nam rattengif in en stierf een pijnlijke dood, 35 jaar oud, straatarm.
Zes jaar later boorde Dick Roelofs in Colorado goud aan. Hij was van de ene dag op de andere een miljonair, verhuisde naar New York en leefde daar lang en gelukkig. Zoon Dick jr ging naar Harvard, werd bankier, en trouwde een meisje uit de Rockefeller-familie. Als moeder alleen maar wat meer geduld had gehad…
* De New York Journal and Advertiser van 28 december 1898 plaatste een verhaal over de merkwaardige Mabel, met een geschilderde illustratie achter tralies.
