IK WEET niet of het je weleens is opgevallen, maar de rechterkolom van deze krant staat elke week vol van Amerikanen met Hollandse namen. Net als ik, VanderBus, hebben ze allemaal de naam van hun opa’s en oma’s behouden. Ze spreken meestal geen woord Nederlands meer, doch accentloos Engels, maar stel de geliefde vraag onder Amerikanen: waar kom je vandaan, wat is je ancestry, en ze stralen: Dutch.
De meeste poezen weten niet wie hun vader was, laat staan hun opa. Ik wel. Mijn opa heette ook VanderBus, want net als ik opende hij de aanval op een autobus. Geen stadsbus zoals in mijn geval, maar een toeristenbus. Het was een busje dat hier in Maine toeristen het huis van Stephen King laat zien. Voor 55 dollar.
Opa was een geboren reisleider. Hij was trots op buurman King die vlakbij woont. Opa ging op een dag dwars voor de bus staan, en riep tegen de toeristen dat hij het gratis deed. Loop met me mee, zei hij, en ik laat je zien waar de buurman woont, waar Carrie is geboren, waar Pet Sematary is opgenomen, waar Kathy Bates oefende met een hamer op andermans enkels, en waar de clown met de rode ballon zich verstopt.
De mensen wilden best, maar de echte reisleider werd kwaad en gooide Misery’s hamer naar opa. Hij stierf ter plaatse, in het harnas, de omstanders riepen ach en wee, en “Wat een bus!”. Oma hoorde ervan, dacht dat ze “Van de bus” zeiden, en zo kreeg opa zijn erenaam.
VanderBus.
Het heerst in de familie.
* VanderBus verliet op de leeftijd van zes weken de ouderlijke woning en ging op jacht naar een stadsbus in Maine. Hij ving de bus. Dat kostte hem één oog, maar hij oogstte een staand applaus van de omstanders. VanderBus, sindsdien burgemeester van Bicker Hollow, doet mee aan de verkiezingen voor het presidentschap van Amerika.
