VANDERBEEK is een good old Hollandse naam in Amerika. Beter: een Drentse naam, want ze kwamen uit Coevorden. Remmelt, zelf zoon van Jan, en kleinzoon van Evert Vanderbeek, trouwde niet zomaar de eerste de beste – hoewel, dat scheelde niet veel. Zijn bruid was Jannetje Rapalje, het derde kind van Amerika’s Adam en Eva, Joris en Kaatje Rapalje, het eerste immigrantenechtpaar dat kinderen kreeg. De derde de beste dus, en het kind was pas 13. Rem zelf was hoefsmit en tien jaar ouder.
Vraag een Amerikaan of ze een Vanderbeek kennen, en er is een gerede kans dat ze zeggen: ja, James. Hij is een acteur, speelde in Dawson’s Creek, en danste in Dancing with the Stars. James VanderBeek is beroemd.
Maar vraag het de ouders van een achtjarige, en ze corrigeren je: het is Vanderbeeker, zeggen ze. Want hun kind heeft het boek: The Vanderbeekers of 141st Street. Of The Vanderbeekers On The Road, of The Vanderbeekers Ever After. Zeven delen in totaal, elk een absolute bestseller, over een bi-racial gezin in een huurhuis in Harlem dat vlak voor kerstmis wordt bedreigd met huisuitzetting. Geschreven door de dochter van Chinese immigranten in California, opgegroeid zonder enige Dutch American familietradities.
EN TOCH gaan de bestsellers over een familie met Nederlandse roots, in een wijk die genoemd is naar Haarlem, in een stad die begon als Nieuw Amsterdam. Ze gaan allemaal als warme broodjes over de toonbank, want kinderboeken zijn de enige boekencategorie zonder ooit een dip in de verkoopcijfers.
Wat opmerkelijk is aan het succes van Karina Yan Glasers boek is dat niemand, in geen enkele boekrecensie, in geen enkel commentaar, de gezinssamenstelling opmerkelijk vindt. Karina specificeert niet wie van de ouders de etnische minderheid is, en ook niet welke huidskleuren de gezinsleden hebben. Maar het is glashelder wat vaders roots zijn. De boektitel luidt niet The Joneses, of The Perezes, nee het is The Vanderbeekers. Onmiddellijk herkenbaar, onmiddellijk vereenzelvigbaar.
Iedereen in Amerika kent iemand wier naam begint met Van of Vander. Niet iedereen kent een O’Brien, of een DiGennaro, of een Schnauzerbacher, wel een Vandernogwat. Het is zo’n all-American naam, dat toen de schrijfster een keer midden in de nacht wakker werd, “I knew the first sentence of my novel and it included the name Vanderbeeker. I’m not sure what in my consciousness was happening to give me that name, but that’s how I got Vanderbeeker.”
De buren waren in haar consciousness, of de buurt, de wijk, haar dorp. Er is altijd wel ergens een Vander om de hoek in Amerika. Een detail dat normaal gesproken weinig mensen opvalt. Maar het draagt in niet geringe mate bij aan het succes van Karina’s boeken.
* Klik op de kaart voor een korte video van 40 seconden over de familie Vanderbeeker
