Door Hans ten Kortenaar
Mijn vrouw Joke en ik hebben heel wat afgereisd. En daarbij de Verenigde Staten van Amerika een keer of 5, 6 aangedaan. Er is mij weleens gevraagd wat tijdens die reizen het meest opvallend en interessant was. Feitelijk is dat een ondoenlijke vraag. Want de VS heeft dusdanige indrukwekkende zaken te bieden dat kiezen schier onmogelijk is.
Maar als het dan toch moet zijn dat voor ons de canyons. En dan met name de Grand Canyon en Bryce Canyon. Eerstgenoemde biedt tijdens een helikoptervlucht nauwelijks te bevatten schoonheden. De song ‘Fly Like An Eagle’ van de Steve Miller Band roept dat gevoel op. Daarnaast is een wandeling langs (een deel van) de Grand Canyon een echte aanrader. Als je het geluk hebt dat het weer een beetje meewerkt, word je op uiterst bijzondere ver- en dieptegezichten getrakteerd.
In Bryce Canyon is een wandeling tussen de talloze hoodoos door een absolute must. En dan bij voorkeur tijdens zonsondergang. Met alle fraaie bijkomstigheden van dien. Je voelt je als in een heel speciale stad waar de paadjes tussen de hoodoos straatjes lijken.
Heel bijzonder aan beide bezoekjes aan genoemde canyons was de aanwezigheid van mijn ouders. Die er zichtbaar ontstellend van genoten hebben. Prettig opvallend was in beide gevallen de vriendelijke behulpzaamheid van de mensen die in beide nationale parken werkzaam waren. Geen (te) vaak voorkomend obligaat gedoe waar een deel van de Amerikanen het patent op lijkt te hebben. Middels het verveeld klinkende ‘Hi, how are you?’ Niets van dit alles. Vriendelijkheid ten top. En daar bovenop: de nationale trots, de Stars and Stripes.
Hans ten Kortenaar is de auteur van o.a. It’s my life en Zonnebloemen.
