door Father Ron Geilen
NU WE van oktober in november overgaan, ontvouwt zich een fascinerende trifecta van spirituele vieringen: Halloween, Allerheiligen en Allerzielen. Deze drie dagen nodigen ons uit om het leven te omarmen, de heiligen te eren die ons op het spirituele pad zijn voorgegaan, en liefdevol stil te staan bij hen die zijn heengegaan. Samen bieden ze een moment om na te denken over de diepere mysteries van het leven, de dood en de onzichtbare verbindingen die ons spirituele leven vormgeven.
Door Halloween, Allerheiligen en Allerzielen als een spirituele reis te beschouwen, kunnen we nadenken over hun gelaagde betekenissen. Elk van deze dagen biedt een unieke kijk op onze relatie met de spirituele wereld en verbindt ons met eeuwenoude tradities, de kracht van heiligheid en de liefde die verder reikt dan het leven zelf.
Halloween, dat vaak wordt gezien als een tijd voor kostuums, snoep en griezelige verhalen, is geworteld in de oude Keltische spiritualiteit. De Kelten vierden Samhain (uitgesproken als “sow-en”) als een grenstijd waarin de overbrugging tussen de fysieke en spirituele wereld het dunst was. Ze geloofden dat op 31 oktober geesten van de doden en buitenwereldse wezens zich onder de levenden konden begeven. In deze context gaat Halloween niet over angst, maar over het omarmen van het mysterie van het onbekende.
VOOR DE spirituele zoeker is Halloween een uitnodiging om onze angsten, zowel letterlijk als symbolisch, onder ogen te zien. Het is een tijd om naar binnen te kijken, onze innerlijke schaduwen te verkennen en na te denken over onze band met hen die voorbij de fysieke wereld zijn gegaan. In plaats van Halloween te zien als een seculiere feestdag, kunnen we het zien als een heilige gelegenheid om ons open te stellen voor het mysterie, onze angsten te erkennen en de dunne sluier te eren die ons verbindt met het spirituele.
Op 1 november is het Allerheiligen, een feest dat in het christendom alle heiligen eert – zowel bekende als onbekende – die een leven van deugd, compassie en standvastig geloof hebben geleid. De heiligen worden vaak gezien als spirituele metgezellen die leiding, wijsheid en inspiratie bieden aan degenen die in hun voetsporen willen treden.
In de christelijke traditie herinneren de heiligen ons eraan dat heiligheid voor iedereen toegankelijk is, dat het niet perfectie is maar eerder een leven van liefde, nederigheid en onbaatzuchtige dienstbaarheid dat het pad naar het goddelijke markeert. Deze dag moedigt ons aan om de “heiligen” in ons leven te erkennen, zij die naast ons hebben gelopen, ons door moeilijke tijden hebben geleid of ons hebben geïnspireerd met hun moed en medeleven. Of het nu heilig verklaarde heiligen zijn of gewone, alledaagse mensen die liefde en onbaatzuchtigheid belichaamden, ze dienen als herinnering aan ons potentieel om spiritueel vervulde levens te leiden.
Op 2 november nodigt Allerzielen ons uit om te bidden voor de overgegane zielen van onze dierbaren. Deze dag is gewijd aan het gedenken van hen die dit leven achter zich hebben gelaten, om hen in gebed op te nemen en, voor velen, om ons een voorstelling te maken van hun reis naar grotere vrede en rust. In veel culturen wordt deze dag gevierd met rituelen en tradities die een brug slaan tussen de levenden en de doden. In Mexico gaat Día de los Muertos (Dag van de Doden) gepaard met het bouwen van altaren versierd met bloemen, kaarsen en foto’s van overleden dierbaren, waarbij leven en dood levendig en gezamenlijk worden gevierd. In het christendom herdenken we ook de dierbaren die zijn overgegaan door kaarsen aan te steken en hun namen af te roepen. Vooral degenen die het afgelopen jaar zijn overleden.
VANUIT EEN spiritueel perspectief herinnert Allerzielen ons aan de onderlinge verbondenheid van alle zielen, levend en overleden. Het biedt een ruimte om de liefde te eren die nooit sterft, de herinneringen die ons blijven vormen en het geloof dat ons staande houdt in het aangezicht van verlies. Door middel van gebed, ritueel of stille herinnering nodigt deze dag ons uit om onze spirituele band met de overledenen te bevestigen, hun reis te eren en tegelijkertijd die van onszelf te omarmen.
Samen vormen deze drie dagen een spirituele reis die de cyclus van leven en dood weerspiegelt die aanwezig is in de natuur en misschien ook wel in de geest. Halloween leidt ons naar het onbekende; Allerheiligen biedt hoop door het voorbeeld van de heiligen; en Allerzielen herinnert ons eraan dat liefde zelfs het graf overstijgt. Door deze heilige trilogie te eren, houden we ons bezig met een oud ritueel van herdenken, loslaten en uiteindelijk hoop. Dit seizoen kunnen we de tijd nemen om ons onze spirituele banden met het verleden en het heden te herinneren, om het leven in al zijn mysterie te vieren en om de liefde te erkennen die nooit sterft.
Op deze manier vormen Halloween, Allerheiligen en Allerzielen niet zomaar een aaneenschakeling van feestdagen, maar een diepe uitnodiging om een reis te maken door onze eigen heilige relatie met het leven, de dood en het eeuwige. Halloween, Allerheiligen en Allerzielen vormen samen een reis die een brug slaat tussen het aardse en het spirituele domein. Halloween opent ons voor het mysterie en nodigt ons uit om onder ogen te zien waar we bang voor zijn; Allerheiligen herinnert ons aan ons potentieel om een leven van liefde, doelgerichtheid en verbondenheid te leiden; en Allerzielen helpt ons om de eeuwige banden te eren die ons verbinden met hen die zijn overgestoken.
Door deze dagen te eren, nemen we deel aan een traditie die het volledige spectrum van menselijke ervaringen erkent. Dit seizoen roept ons op om de kostbaarheid van het leven te koesteren, om inspiratie te zoeken in hen die met liefde en doel hebben geleefd en om de banden te eren die de dood overstijgen. Het is een mooie herinnering dat we deel uitmaken van iets dat groter is dan onszelf en dat we worden vastgehouden in de heilige cycli van leven, dood en herinnering.
* Ron Geilen uit Geleen is voorganger / geestelijk verzorger bij All Saints & Sinners Anglican Mission in Fulton en St. Charles, Missouri.
