ENGLISH

 

OP 29 augustus, drie jaar geleden, arriveerde orkaan Ida in New Orleans. Nederlanders redden die zondag honderden, mogelijk duizenden levens. Overdreven? Precies 16 jaar eerder bezocht orkaan Katrina de stad, met achterlating van 1800 doden. Ida was volgens meteorologen “de zwaarste in de geschiedenis van Louisiana.” Maar de overlast beperkte zich goeddeels tot windschade. Nieuwe dijken behoedden de stad voor rampzalige overstromingen zoals in 2005.

Dat was het werk van de Amsterdamse ingenieurs van Arcadis, een bedrijf dat al sinds 1888 in de waterbusiness zit. New Orleans nam hen onmiddellijk na Katrina in de arm. Elke overheid van een Amerikaanse stad aan het water kent het verhaal van Nederland. Hoe het na de Watersnood van 1953 een Deltaplan ontwikkelde dat door Amerikaanse ingenieurs nu een wereldwonder wordt genoemd. Voor New Orleans gold als extra saillant detail dat destijds ook in Nederland 1800 levens te betreuren waren geweest.

NEW ORLEANS is een mini-Holland. Het ligt aan de monding van Amerika’s grootste rivier. De Mississippi passeert de stad in wandeltempo, 5 km/u, en duwt elke seconde 17.000 kubieke meter water de zee in. Als het hevig stormt, duwt de Golf van Mexico net zo hard terug. Dan stijgt het rivier-, zee- en regenwater, en omdat het land rond New Orleans zo plat is als een dubbeltje, zeg maar zo plat als Nederland, helpt alleen een ijzersterk dijkensysteem.

Dat hadden ze in Louisiana tot voor kort niet. Er waren wel dammen, maar ze waren slecht onderhouden. Tijdens Katrina brak de ene na de andere door. De Hollanders van Arcadis werden ingehuurd om voor eens en voor altijd verandering daarin te brengen.

EN DUS liggen er nu dijken in en rond de stad, hoger dan in Nederland omdat er naar de Noordzee nooit orkanen van de categorie 4 of 5 komen. Het water stijgt op dagen zoals drie jaar geleden veel sneller en veel hoger in New Orleans. Maar dijken alleen zijn niet genoeg. Het water moet ook weg kunnen. Dus bouwde Arcadis het grootste pompstation van de wereld, als onderdeel van het West Closure Complex. Pompen met een gezamenlijke power van 60.000 paardenkracht zorgen ervoor, samen met betonnen keerwanden en drie stormvloedkeringen, dat het water buiten de stad wordt gehouden. Het wordt naar tevoren geprepareerde locaties geleid, zodat woningen en bedrijven droog blijven.

Het is een staaltje vakwerk dat zijn weerga elders niet kent. Niemand anders ter wereld weet zo goed wat te doen tegen de dreiging van water als Nederlanders. Vandaar dat na Katrina ook New York, Houston, Norfolk, Boston, Charleston, Miami, Tampa, Houston, Galveston, Los Angeles, Sacramento, San Francisco, New Haven, Bridgeport, Seattle, Memphis, Chicago en Minneapolis in gesprek zijn gegaan met Hollandse ingenieurs, bouwers, dreggers en het Haagse ministerie van Waterstaat.

New Orleans had alle reden om zenuwachtig de komst van Ida af te wachten. Maar de Dutch Touch werkte perfect.