door Alice Rush
IK VIND dat Nederland het bij het rechte eind heeft met de viering van Pasen. Ik zag de afgelopen dagen zoveel mooie foto’s op Facebook. Gezellige familie- en vriendenbijeenkomsten, leuke versieringen en tekenen van de lente, overal bloeiende bollen en verschillende religieuze diensten die plaatsvinden. Plus, de tijd om het allemaal in twee dagen te vieren.
Het is lang een lastige feestdag voor me geweest, omdat ik christelijk ben opgegroeid, maar het als kind ook heb gevierd met eieren, snoep en chocolade hazen. Ik zou nog steeds willen dat ik de versierde suikereieren kon vinden die toen werden gemaakt, met een dioramascène erin, en alles was eetbaar. Het mandje voor Pasen was elk jaar hetzelfde en ik denk dat mijn naaste zus het nog steeds heeft, omdat het met haar is begonnen want ze is 12 jaar ouder dan ik. Dat mandje verscheen ’s nachts naast mijn bed en al het lekkers erin was voor de gezelligheid na de kerk. Zelfs de kerk was spannend met Pasen. Mijn zalig onwetende 5- of 6-jarige brein genoot van mijn nieuwe lakschoenen, panty’s en een nieuwe jurk, allemaal omdat het Pasen was.
TOEN IK in mijn tienerjaren opgroeide, had ik moeite om een lentefeest vol vreugde te verzoenen met zo’n donkere dag in de bijbelse geschiedenis. Ik vierde liever de lente, schattige konijntjes en alles wat nieuw was. In Maryland waren dat onder andere verse groene scheuten van bloembollen en knoppen of bloesems aan de bomen. Ah, de kersenbloesems! Daarom vind ik het logisch om het op 2 dagen te vieren in plaats van slechts op één dag. De ene dag kan seculier zijn en de andere meer heilig. In de Verenigde Staten was Paasmaandag vroeger een vrije dag, maar dat ging weg toen federale feestdagen geen betrekking mochten hebben op religieuze overtuigingen.
Hier in Maine ben ik, vooral dit jaar, wintermoe en er is geen verlichting met een paasvakantie. Ik had dit jaar geen zin om te koken en eieren te verven, of zelfs maar te versieren, laat staan een speciale maaltijd te koken. Er zitten ergens knoppen in onze bomen. Ik zie rood in het hout van sommige takken, dus ik weet dat er nieuwe scheuten op komst zijn. Maar voorlopig moet ik blijven hopen op de lente. Ik zal het vieren als de 2 dagen sneeuw later deze week voorbij zijn. Dan vier ik mijn feestdag, kijk ik hoe de sneeuw smelt en zie ik dat de lente onderweg is. Een orthodox-katholiek Pasen werkt misschien beter voor ons in Maine. Ik las dat de viering pas op 5 mei is.
* Alice is vastgoedmakelaar in Maine en tevens een helikopter- en vliegtuigpiloot. Ze ontmoette haar Nederlandse man voor het eerst in Maryland in 2005 en trouwde vier jaar later met hem.
