DUS JIJ DENKT dat de paranoïde Jason Bourne, in drie films gespeeld door acteur Matt Damon, door schrijver Robert Ludlum volledig uit de duim gezogen is? Think again.
Op een dag belandde Jan Decker in z’n eigen schuur in een man-tegen-man gevecht. Vrouw Grietje probeerde tussenbeide te komen, maar de tegenstander haalde uit met een mes: snee in d’r hoofd. Soms werd er hard gevochten met plaatselijke knokploegen. En altijd was er wel iemand die Jan beschuldigde dat ie over andermans varken heen reed. Jan Decker was niet paranoïde, hij had redenen om over z’n schouder achterom te kijken.
Jason Bourne, maar dan in de 17e eeuw. Jan Decker, van de Deckers die uit Heerde in Gelderland naar Amerika waren geëmigreerd, had het niet gemakkelijk. Ruzies, onrecht, aanklachten, en Griet die hem bijstond, maar die net zo vaak de aanleiding van conflicten was. Ze had al een kind voordat ze Jan ontmoette, wees een vader aan, Piet, maar die ontkende in alle toonaarden.
ZE WONEN er nog steeds, families Dekker in Heerde. Niet beseffend dat er een gerede kans is dat ze familie zijn van de schepper van Jason Bourne, Robert Ludlum. Zijn oma was Hettie Decker.
Sommigen schreven de naam al met een C toen ze nog in Nederland woonden. Dat gold ook voor de tak in Schoonrewoerd in Zuid-Holland. Anderen gebruikten de dubbel-K. Soms met Den ervoor, aangevend waar de naam vandaan kwam: ze waren van oorsprong dakbedekkers.
Robert Ludlum begon pas na z’n veertigste met schrijven. Hij was acteur, stond op Broadway, sprak teksten in voor radioreclame, deed rolletjes in tv-films. En zoals het hoorde, zag de eerste uitgever niets in z’n eerste boek.
LUDLUM schreef er 27, inclusief z’n Bourne-trilogie. Niemand weet na 30 vertalingen met zekerheid hoeveel exemplaren er zijn verkocht, 300 miljoen, maar het kunnen er ook twee keer zo veel zijn. Z’n werk valt onder de categorie thrillers, maar dat vond hij zelf niet correct. Paranoia, zei Robert Ludlum, dat is de rode draad in zijn boeken. Hoofdpersonen die aanhoudend ogen in hun achterhoofd moeten hebben, omdat ze nooit zeker weten wie het op hen heeft gemunt. Hij keerde nog eenmaal terug als acteur: in een reclame voor American Express, in de rol van een succesvolle schrijver in een wagon van de Orient Express. In het echt reed hij rond in een roze Cadillac met open dak.
Z’n dood was passend, want raadselachtig. Hij verbrandde in z’n huis, aangestoken. Door z’n tweede vrouw, zegt de familie. Klinkt paranoïde genoeg om waar te zijn. De Ludlum Conspiracy.
