VOORHEES is een kanjer van een naam in de Amerikaanse geschiedenis. Niet alleen omdat er dorpen, scholen, kerken en winkelcentra zo heten, maar ook omdat het ritselt van de politici, rechters, ondernemers en andere hotemetoten die de naam droegen en dragen. De grootste Nederlandse familie in de Verenigde Staten – zegt de familie zelf. Dat zijn ze niet (de eerste Rapaljes in Amerika zorgden voor meer dan een miljoen nazaten), maar toch: alleen al Steven van Voorhees, het eerste familielid dat de oceaan overstak, had 15 kinderen.
Met alle gevolgen vandien: er wonen momenteel ruim 8.000 families Voorhees in Amerika, en ook nog eens dik 1200 met de naam Voorhis, ruim 1800 die Van Voorhis of Vanvoorhis heten, en daar bovenop 300 lieden die het spellen als Van Voorhees of Vanvoorhees. En dan zijn er ook nog eens duizenden dames en heren Vorhis, Vorhees of Vorhiss. Allemaal familie van elkaar.
Voor iedereen begon het in Ruinen, in Drenthe. Of beter, even verderop in het gehucht Hees. Drie boerderijen stonden daar oorspronkelijk: Achterhees, Middelhees, Voorhees. Boeren met turfnamen: Koert, Hilbert, Albert, Wessel. Veenmeiden als Aaltje, Marritje, Jannetje, Hendrikje. En er was Steven, de zoon van Koert. Die ging naar Amerika. Hij kwam van de Voorhees boerderij, en hij was die vader van vijftien Voorhees kids.
Via Jan, Lucas, Bram, Jaap, Sarah, elk een generatie down the family tree, belanden we tenslotte in de familie Smith, en vandaar is het nog maar één oma naar Paul. Paul Giamatti. Het laatste waar je bij hem aan denkt is dat ie rechtstreeks uit Nederland stamt. Maar dat denk je bij Robert de Niro (Schoorl) en Steve Buscemi (Schouwen Duiveland) ook niet. Italië veronderstel je, ja klopt, maar alleen via vader, want laat de moeders maar schuiven. Via haar loopt maar al te vaak de rechte lijn naar Holland.
JE HERKENT Pauls gezicht meteen, en dat komt omdat het zo’n doodgewoon gelaat is. Mr. Potato Face, zeggen mensen weleens. Zelf zegt hij: “Plenty of people look just like me, and someone has to play them.” Geen speld tussen te krijgen. Saving Private Ryan, de John Adams tv-serie, Planet of the Apes, Cinderella Man, en zeven jaar een hoofdrol in Billions. Emmy’s, Golden Globes, Oscar-nominaties, en evengoed nog steeds geen wassen beeld bij Madame Tussauds.
Daar proberen fans al een paar jaar actie voor te voeren, maar bij Tussauds zeggen ze vooralsnog: te gewoon. Tenzij ze een half miljoen handtekeningen bijeen kunnen krijgen, dan komt dat beeld er alsnog. Vergeefs, tot dusverre. Giamatti is niet verbaasd. Hij kijkt het liefst niet naar zijn eigen films, “ik kan mezelf niet uitstaan op het scherm.” Ligt niet aan de opvoeding of de opleiding. Moeder was actrice, vader was dol op hem, en Paul zelf studeerde aan de Yale universiteit. En op z’n successen is niets aan te merken – hij is hoe dan ook een Hollywood-beroemdheid.
Dat hadden ze daar halverwege Meppel en Hoogeveen vast niet zien aankomen. Maar nu we weten hoe Drents hij van origine is, je ziet z’n gezicht, en je denkt: ja, Bartje! Die zou zo een bord bruine bonen kunnen omgooien.
En zonder te bidden. Want Paul Giamatti is atheist.
