door Eddy Jansen
IK BEN wel een Amerika-liefhebber. Toen ik tijdens mijn werkzame leven voor het eerst in Amerika kwam – in Atlanta, Georgia, in 1996 – was ik vooral overweldigd door het grote. Alles groot, alles veel. Ik was er best wel van onder de indruk: big cars, big highways, big skyscrapers, king size beds, big bills. Alles big. Alleen zoveel koffie ’s morgens hoeft van mij nu ook weer niet. Koffie drink ik graag uit een mok, niet uit een soepkom.
Ik ben de afgelopen jaren in tien van de vijftig USA-staten geweest. Hawaii (in 2018) maakte op mij de meeste indruk qua natuurschoon en qua historie. Ik heb de eilanden Maui en Oahu bezocht en ben natuurlijk gaan kijken bij Pearl Harbor: wat daar in 1941 gebeurd is, heeft vervolgens toch een groot deel van de toekomst van de wereld bepaald. Op Hawaii ben ik bovendien verslaafd geraakt aan de poké-bowl, een gerecht dat ik nog steeds in Nederland bij gespecialiseerde zaken eet.
Ook de gastvrijheid van de Amerikanen heeft mij gegrepen. In 2014 was ik in Miami nog geen half uur in de bar van het Clay Hotel, toen mijn gesprekspartner – een man uit Chicago – mij aanbood bij hem te komen overnachten als ik ‘in de buurt was’. Ik neem dat soort dingen altijd maar met een korreltje zout. Toen ik zei dat ik uit Eindhoven, the Netherlands kwam, vroeg hij mij: ‘Is that near Stockholm?’ Ik heb dat maar zuchtend beaamd. Is ook zo, toch?
In 2019 ontmoette ik in Venice Beach, LA, twee meiden, Jennifer en Leslie uit Cleveland, Ohio. Een klik van jewelste, een geweldige stapavond in Hinano Cafe in Venice Beach, maar toch weer dat korreltje zout. Amerikanen, hè? Niettemin heb ik nu, vijf jaar later, nog steeds veel contact met die twee. Het is dat de vliegtickets naar Cleveland zo duur zijn, anders wist ik het wel.
AMERIKANEN reageren vaak op de automaat, zo heb ik tijdens mijn bezoeken aan Amerika ervaren. In 1996 deed ik tijdens de Olympische Spelen elke dag voor NOS-radio het overzicht van de Amerikaanse sportkranten, die ik ’s morgens op weg naar het IBC (International Broadcast Center) bij steeds hetzelfde stalletje kocht. ‘Morning sir, how are you today?’ Ik: ‘Fine, I’m oké!’ Hij: ‘Oh, great!’ Na vijf dagen hetzelfde ritueel besloot ik het de zesde dag eens anders te spelen. Hij: ‘Morning sir, how are you today?’ Ik: ‘Terrible. I had too much wine yesterday and now I have a headache!’
Hij: ‘Oh, great!’
* Eddy Jansen is freelance journalist. Werkte voor dagblad De Gelderlander, NCRV en NOS-radio, PSV TV, Ziggo Sport, Eindhovens Dagblad en ViaplayTV.
