EEN president van Amerika moet tenminste 35 jaar oud zijn, en geboren op Amerikaanse grond. Ik ben op mijn inhuldigingsdag zowat 40 maanden oud. Eén poezenjaar is tien mensjaren. Ik voldoe aan de voorwaarden.
Ja maar. Iemand wees me op de derde voorwaarde voor een kandidatuur. Je moet ook nog eens 14 jaar in Amerika hebben gewoond (ook daar voldoe ik dus royaal aan). Alleen voor de president geldt zo’n voorwaarde. Elke andere politicus mag daags tevoren uit een ander land worden geparachuteerd, maar niet de president. Want, zo bedachten ze bijna 250 jaar geleden, dan hebben de kiezers de kans gehad om de kandidaat op straat te bekijken, aan te raken en vragen te stellen.
Dat was voordat ze debatten op tv hadden. Dat was voordat ik Amerika te hulp schoot.
Iedereen weet hoe ik de strijd aanbond met een stadsbus en mijn spierballen toonde. Iedereen beseft hoe ik van de ene dag op de andere het perfecte alternatief werd voor twee oude mannen. En laten we het beestje gerust bij de naam noemen: mijn kandidatuur was de voornaamste reden waarom Joe zich tenslotte terugtrok. Tegenover zoveel jeugdig elan wist hij zich niet opgewassen.
Ik kreeg een email van Kamala. “Thank you, VanderBus. The nation owes you.”
Was getekend, Katmala.
* VanderBus verliet op de leeftijd van zes weken de ouderlijke woning en ging op jacht naar een stadsbus in Maine. Hij ving de bus. Dat kostte hem één oog, maar hij oogstte een staand applaus van de omstanders. VanderBus, sindsdien burgemeester van Bicker Hollow, doet mee aan de verkiezingen voor het presidentschap van Amerika.
