door Alice Rush
IK HEB nooit besloten om moeder te worden, dus mijn moeilijkste prestatie was het behalen van mijn vliegbrevet als helikopterpiloot. Ik had geen ervaring of achtergrond in vliegen. Als jong meisje weerhield mijn moeder me vaak van of moedigde ze me aan om niet deel te nemen aan activiteiten die niet ladylike waren. Rondhangen met mannen in een vliegtuighangar en studeren voor wat zij als heel gevaarlijk beschouwde, was niet ladylike. Tegen de tijd dat ik met mijn lessen begon, was ik achter in de dertig, veel ouder dan een typische nieuwe piloot, dus moeder kon me niet tegenhouden. Tegen die tijd zag ze me trouwens als wie en wat ik ben, en ze was trots op me.
Maar het was zo moeilijk. Ik had zoveel dat tegen me werkte. Dat ik geen achtergrond in de vliegerij had, was nog maar het begin. Het grootste deel van de school bestond uit jonge mannen, van wie de meesten me zagen als een vrouw die een vroege midlifecrisis doormaakte, die niet serieus was, maar gewoon op zoek naar avontuur. Als kind was ik al overgevoelig en nu op de vliegschool voelde ik dat allemaal weer en twijfelde ik aan mezelf. Ik kan nog steeds lichtgeraakt zijn, maar leren vliegen heeft me doen groeien. Ik heb tijdens mijn opleiding maar liefst 5 instructeurs gefrustreerd.
Dat klinkt niet best, maar het had in werkelijkheid een nuttig effect. Elke instructeur geeft anders les en heeft z’n eigen unieke tips. Van elke instructeur heb ik minstens één nieuw denkproces of techniek geleerd. Het duurde lang voordat ik inzag dat ik de helikopter volledig zelf moest beheersen. De instructeurs hebben altijd de dubbele controle, maar de bedoeling is om die controle over te dragen. Uiteindelijk neemt de leerling de leiding en hoeft de instructeur niet consequent te managen. Ik kan me niet herinneren dat ik dezelfde problemen had met leren autorijden, maar ik had een rijbewijs nodig voor mijn werk en om mijn vrijheid als tiener te verwerven, dus daar waren andere krachten in het spel. Er zijn uiteenlopende redenen waarom het zo lang duurde voordat ik leerde dat ik controle had tijdens het vliegen. Het kwam erop neer, zoals met zoveel uitdagingen, dat ik in of buiten mijn eigen hoofd moest zien te geraken.
TOEN MIJN eerste solovlucht kwam, was ik er zo klaar voor als ik maar kon zijn. Het is griezelig hoeveel vreemde geluiden je in een helikopter hoort als je niet met een instructeur vliegt. Het is een tijdje onwennig en alles lijkt een beetje intimiderend, maar na een paar vluchten raak je eraan gewend en herken je de geluiden en weet je dat alles normaal is, of misschien ook niet, maar je weet wat je moet doen. Ik heb mijn solo-uren gemaakt en ik ben in één keer voor mijn examen geslaagd.
Je zou denken dat ik geleerd zou hebben om obstakels te overwinnen, maar toch, als ik voor een nieuwe berg sta die ik moet beklimmen, sluipen de knagende twijfels evengoed naar binnen. Mijn gevoelens twijfelen dan over wat mijn volgende stappen moeten zijn en of het de moeite waard is om door te gaan met een bepaald doel. Maar ja, wat ik heb geleerd van vliegen is dat helikopters en vliegtuigen het beste opstijgen tegen de wind in. En je weg vinden door tegenwind hoort bij de reis van het leven, nietwaar?
* Alice is vastgoedmakelaar in Maine en tevens een helikopter- en vliegtuigpiloot. Ze ontmoette haar Nederlandse man voor het eerst in Maryland in 2005 en trouwde vier jaar later met hem.
