IN DE stad Schenectady ligt Van Slyck Island, aan, vroeger in, de Mohawk rivier. Daar woonde eens een gezin met die naam. Vader heette Kees van Slyck en kwam uit Breukelen, moeder was een Mohawk. Ze heette Ots-Toch. Dat betekende zoveel als Sterrenhemel.
Kees had evengoed Van Breukelen kunnen heten, maar hij kwam van het moerasland eromheen, vandaar Slijk. Ots-Toch en hij hadden een stoet kinderen en kleinkinderen, en ergens trouwde er eentje met een meneer Van Valckenburg. Die kwam rechtstreeks uit wat z’n naam aangaf: Valkenburg in Limburg.
Een opmerkelijk stel, want ze namen het in Amerika op voor de Engelsen. En omdat de Britten de slag om Amerika’s onafhankelijkheid verloren, vluchtten de Van Valckenburgen naar Canada. Daar bleven ze een tijdje. Toen ze terugkwamen, hadden ze een nieuwe naam. Voortaan heetten ze Vollick.
Dat was minder raar dan het leek – de Canadezen konden geen Valk zeggen. Die maakten daar Vollick van. De Van Valckenburgen vonden dat prima. Ze stonden in het inmiddels onafhankelijke Amerika immers niet best aangeschreven.
“The essential lesson I have learned in life is to just be yourself.” Dan maakt een achternaam ook niks meer uit. Bovendien: “You cannot always control what goes on outside. But you can always control what goes on inside.”
Dat schreef de beroemdste directe nazaat van de Vollicks. Hij produceerde de ene bestseller na de andere en werd een regelrechte huiskamer-ster. Wayne Dyer. Zijn moeder was Hazel Vollick. Aan z’n vader had ie een gloeiende hekel want die was weggelopen toen Wayne een baby was, en z’n moeder pas 22. Het wilde vervolgens almaar niet vlotten met z’n leven totdat hij hoorde dat vader al jaren dood was, gestorven aan te veel alcohol. Wayne zocht z’n graf op, foeterde hem drie uur lang uit, en besloot tenslotte ter plekke dat hij er beter aan deed om vader te vergeven. Vanaf dat moment klaarde zijn hemel op.
Wayne Dyer was dol op moeder Hazel. Ze had hem en z’n twee broertjes aanvankelijk in weeshuizen ondergebracht, uit gebrek aan geld, maar nadat ze zichzelf eenmaal op de rails had, gaf ze de jongens een opvoeding en een goede schoolopleiding.
Wayne zei tegen ieder die het horen wilde dat tegenslag in je leven een doel heeft. Hij noemde het The gift of fire. Nooit verweet hij moeder Vollick dat ze hem 10 jaar lang alleen had gelaten. Hij werd er beter van, en sterker. En toen hij eenmaal de kunst van de vergeving onder de knie had, schreef hij er een boek over: Your Erroneous Zones, in Nederland Niet morgen, maar nu. Verkochte oplage: 35 miljoen exemplaren.
