door Alice Rush
VORIG jaar zijn we van woningverzekeraar veranderd voor een veel betere dekking mocht het ergste gebeuren. De dekking is gecombineerd met onze autoverzekering, waardoor we aan beide kanten geld besparen. Vorig jaar stuurde de nieuwe verzekeringsmaatschappij echter iemand om het huis te inspecteren en die inspecteur vertelde ons dat er te veel dennennaalden op het dak lagen. We wonen in een bos. Er liggen altijd dennennaalden op ons dak, een potentieel brandgevaar. Om onze dekking te behouden waren we verplicht om het dak schoon te maken. En zo begon wat een jaarlijks terugkerend evenement lijkt te gaan worden.
Dit jaar heeft niemand ons huis geïnspecteerd en gezegd dat we de naalden moesten verwijderen, maar omdat we ons vorig jaar meer bewust waren geworden van dit probleem, hebben we er dit jaar aandacht aan besteed. Ondergetekende klimt op een ladder die zorgvuldig wordt vastgehouden door mijn man. Hij geeft me de bladblazer als ik bijna boven ben, zodat ik die op het dak kan laten rusten terwijl ik erop kruip en naar de top klim. We hebben het geluk dat we niet zo’n hoog dak hebben. We schatten dat het ongeveer 5 meter hoog is, dus het is niet echt problematisch.
Vanaf mijn positie kan ik dennennaalden van beide kanten van het dak blazen terwijl ik op m’n kont me een weg schuifel van de ene kant naar de andere. Het zette me wel aan het denken: dit probleem bestaat toch ook in beboste gebieden in Nederland? Mijn man en ik worden immers elke dag herinnerd aan grenenhout, waar dennenbomen van gemaakt zijn. Plaatsnamen als Greenbush, Greenfield, Greenwich, enz. die alledrie hier in Maine voorkomen, hebben niets te maken met de kleur groen. Amerika is gesticht door Nederlanders. Green verwijst naar grenen, naar hout, dus Grenenbos, Grenenveld, Grenenwijk.
IK HEB al mijn vorige bezoeken aan Nederland voornamelijk in steden doorgebracht, dus het is me nooit opgevallen of daken bedekt zijn met dennennaalden. De rieten daken hier en daar in de steden zijn me echter wel opgevallen, en dat doet me denken aan de verzekeringssituatie die we hadden. Onze verzekeraar was bezorgd dat de dennennaalden brandgevaarlijk waren, wat logisch is. Maar hoe kan een rieten dak dan geen brandgevaar opleveren?
Toen ik een keer zag hoe in de stad nieuw riet werd aangebracht op zo’n dak, was ik gefascineerd. Ik wilde een tijdje blijven kijken, maar we moesten ergens zijn en ik was de enige in onze groep die de dakbedekking interessant vond. Ik vind het leuk om iets te weten over hoe dat soort werk gedaan wordt, ook al is het iets wat ik zelf nooit zou doen. Het riet is echt mooi, en misschien van historische betekenis? Als je in de VS in een historisch gebouw woont, ben je verplicht om het te onderhouden volgens de regels van de historische vereniging. Dit kan behoorlijk in de papieren lopen. Ik vraag me af of er in Nederland een soortgelijke regeling is?
Gelukkig is er niets historisch aan ons huis. We kunnen doen wat we willen met verbeteringen, en we overwegen om op een gegeven moment het dak een metalen bedekking te geven, wat vrij populair is in Maine. De sneeuw glijdt moeiteloos van een metalen dak af en dennennaalden ook. Het zal aanzienlijk lawaaieriger zijn in een regenbui, maar we houden van het geluid van regen op het dak. Deze gedachte brengt me terug bij de rieten daken. Hoe drogen ze goed genoeg uit om niet te gaan schimmelen of rotten als het erg nat is? Omdat ik niet zo goed ben in koetjes en kalfjes, houd ik dit in gedachten als een gespreksonderwerp als we binnenkort Nederland weer bezoeken.
* Alice is vastgoedmakelaar in Maine en tevens een helikopter- en vliegtuigpiloot. Ze ontmoette haar Nederlandse man voor het eerst in Maryland in 2005 en trouwde vier jaar later met hem.
