OP NASA Road nummer 1 in Webster deden ze afgelopen zondag iets speciaals. Net als iedere andere laatste zondag voor 20 juli. Ze, dat is de Webster Presbyterian Church in Texas, en de beker die ze gebruiken voor het Avondmaal komt van de maan. Afzender: Buzz Aldrin, de Nederlands-bloedige Apollo 11-astronaut uit Maastricht.
Aldrin was in 1969 ouderling in Webster, en zijn dominee had hem een Avondmaal-setje meegegeven, inclusief biscuit en een zakje druivensap. Plus die beker. Nadat Neil Armstrong op 20 juli na een onwaarschijnlijk riskante afdaling “The Eagle has landed” had gezegd, vroeg Aldrin om een radiostilte.
“I’d like to take this opportunity to ask every person listening in, whoever and wherever they may be, to pause for a moment and contemplate the events of the past few hours, and to give thanks in his or her own way.” Daarop bediende hij zichzelf het Avondmaal. Voorzichtig, vanwege de geringe zwaartekracht op de maan. En in stilte, want het Atheïsten Verbond had een rechtszaak lopen tegen het gebruik van Gods naam op overheidsmissies.
Twee uur later stond Aldrin op de maan, deze week 55 jaar geleden. De beker nam hij mee terug naar Texas.
Een Zweeds geslacht, de Aldrins, zegt men. Zal best, maar ze kwamen intussen toch maar mooi uit Maastricht. Zuidelijke Nederlanden in die tijd, en de data spreken elkaar soms tegen: Maastricht, Sittard, Vaals, of dichter bij Luik. Maar zeker is dat Andries Gevert een drukbeklante smederij had, dat z’n vrouw Margreet de achternaam met Limburgs accent uitsprak als Kiefwert, en dat ze samen vijf jongens op de wereld zetten: Jaap, Henk, Joost, Dries en Klaas.
Na de dood van de smid hertrouwde Margreet en het gezin vertrok naar Zweden waar een oma haar eigen naam Aldrin voor de nieuwe stiefkinderen beter vond dan Gevert. De nazaten van Klaas vestigden zich in Massachusetts.
Edwin Eugene Aldrin, ‘Buzz’ omdat z’n kleine halfzusje het woord ‘brother’ verkeerd uitsprak, is 94. In gedachten hoor je hem bronsgroen eikenhout neuriën.
