door Alice Rush
HET IS lente en dat brengt Moederdag, zowel hier als in Nederland. Ik ben vaak geraakt door de berichten van vrienden op Facebook over hun moeders. Velen hebben hun moeder al verloren en delen hun warme herinneringen of gedachten. Het is hartverwarmend en hartverscheurend tegelijk. Ik ben zo blij dat ze liefdevolle relaties met hun moeders hadden, en zelfs de moeder-dochter of moeder-zoon vriendschappen die groeiden. Ik hoop dat deze mensen diezelfde relatie weer opbouwen met hun eigen kinderen en dat ze een heerlijke Moederdag zullen hebben.
Het is waarschijnlijk ook in brede zin waar dat het ook een droevige dag kan zijn, om een heleboel redenen. Het kan niet makkelijk zijn voor vrouwen die moeder wilden worden en het niet konden, of die kinderen verloren. Ik word vaak een fijne Moederdag gewenst door een caissière tijdens het winkelen of door een willekeurige kennis die niet weet dat ik besloten heb geen moeder te worden. Dat is prima en ik wens hen hetzelfde met een glimlach. Het is een goedbedoelde wens. Ik vind het jammer dat het voor velen ook een pijnlijke herinnering kan zijn.
Is het in Nederland gebruikelijker om die dag te gaan brunchen of is het een gezellig bezoekje bij moeder en/of oma? Ik denk niet dat ik ooit op een Moederdag bij mijn Nederlandse schoonmoeder ben geweest. Zijn er altijd cadeaus? Cadeautjes voor volwassenen zijn een uitdaging, maar het is lief om de schattige cadeautjes voor mama van kinderen te zien, meestal iets dat ze op school hebben gemaakt, en de herinneringen die worden gemaakt met Moederdagreisjes of brunches.
Mijn eigen moeder vond de dag nooit leuk. In mijn jonge jaren, als tiener die nog thuis woonde, deed ik veel moeite om een leuk cadeau voor haar te vinden. Ze zei altijd dat ik (wij eigenlijk, ik ben de nakomeling van vier kids) niets had moeten doen. Ze zei het serieus en meestal zonder te lachen, dus ik voelde me altijd een beetje beledigd. In latere jaren werd het gebruikelijker dat we gewoon bloeiende planten kochten en die voor haar op plekken in het huis zetten. Dat vond ze altijd leuk, en het bezoek betekende meer dan wat dan ook. Dat kan ik begrijpen. Het gaat immers uiteindelijk allemaal om de band.
* Alice is vastgoedmakelaar in Maine en tevens een helikopter- en vliegtuigpiloot. Ze ontmoette haar Nederlandse man voor het eerst in Maryland in 2005 en trouwde vier jaar later met hem.
