MENSEN vragen mij: Heb je echt maar één oog? Of: hoe kwam je onder die bus terecht?
Duh.
Iedereen kan onder een bus terecht komen. Dat was simpel genoeg, gewoon de weg oplopen als de bus langskomt. Lastiger is om ertoe te besluiten, vooral als je niet suïcidaal bent.
Ik ben het tegendeel van suïcidaal, ik ben dol op mijn leven. Maar als je president van Amerika wil worden, zoals ik, en je bent piepklein van stuk, zoals ik, dan moet je durven laten zien dat je voor niks en niemand bang bent.
Bussen zijn zoals de postbode. Honden en poezen willen die vangen, al zo lang als we ons kunnen herinneren. Dus nam ik een aanloop, en ik greep mijn bus, lijn 20.
Had je dat applaus moeten horen.
M’n rechteroog hing half uit de kas. Een mevrouw in een Subaru stapte uit, pakte me op van de middenstreep, stopte me in de oksel van haar jas en reed me naar de dierenarts. Fluitje van een cent, echt. Diezelfde avond had ik een omgekeerde emmer rond mijn nek, en een nieuw thuis.
Win-win.
* VanderBus verliet op de leeftijd van zes weken de ouderlijke woning en ging op jacht naar een stadsbus in Maine. Hij ving de bus. Dat kostte hem één oog, maar hij oogstte een staand applaus van de omstanders. VanderBus, sindsdien burgemeester van Bicker Hollow, doet mee aan de verkiezingen voor het presidentschap van Amerika.
