door Willem Meiners
WE HEBBEN thuis twee Kindles. Als we zouden willen, zouden we daarin samen 70.000 boeken kunnen meedragen. Met z’n allen vinden we dat tegenwoordig doodgewoon, boeken lezen in een eReader. Maar vijftien jaar geleden, de zomer van 2009, had nog bijna niemand zo’n ding. eReaders braken pas door als kerstcadeautjes in dat jaar, ineens en massaal. Met dank aan de nazaat van Bunschoter Gerrit Teerpenning, Marc Tarpenning, die de eerste boekwinkel op batterijen uitvond, de Rocket eBook.
Want dat is het, een draagbare boekwinkel annex privé boekenkast op batterijen. Ondenkbaar aan het begin van deze eeuw, nu de gewoonste zaak van de wereld. Het gemiddelde boek weegt anderhalf ons, 140 gram. De 70.000 boeken die wij in onze twee Kindles zouden kunnen opslaan, zouden in het echt opgeteld tienduizend kilo wegen. Dat is drie keer zoveel als onze twee auto’s, een Subaru en een Chevy, samen.
MAAR ER was een tijd dat er ook een Kindle bestond die rondliep op twee benen. Ik zeg dat wat oneerbiedig, maar iedereen herinnert zich Raymond Babbitt, de autist uit de film Rain Man, met Dustin Hoffman en Tom Cruise. Raymond kon kaarten tellen bij blackjack tafels. Hij verdiende $86.000 voor zijn broer die zo zijn schulden afbetaalde. De film was fictief, maar Raymond bestond echt. Hij heette Kim Peek, hij woonde in Utah en hij was geen autist. Kim kon twaalfduizend boeken onthouden, van kaft tot kaft.
Vrijwel alle families Peek in Amerika stammen af van Jan en Marie Peeck, die meteen bij aankomst uit Amsterdam een stel lastpakken werden. Je had in Nieuw Amsterdam een vergunning nodig als je alcohol wilde verkopen, en dat betekende onder andere dat je absoluut geen sterke drank mocht verstrekken aan Indianen. Jan en z’n vrouw lapten dat aan hun laars, en het eind van het liedje was dat ze uit Manhattan werden weggestuurd. Ze vestigden zich op een plek aan de rivier die nu nog steeds naar hen heet, Peekskill, waarbij kill een verwijzing is naar het oud-Hollandse woord voor watergeul, zoals in Sluiskil en Dordtse Kil.
LAURENCE KIM Peek was geen autist, maar werd geboren met een te groot hoofd en een hersenafwijking. Hij leerde pas lopen toen hij vier was, maar kon een voorgelezen verhaal woord voor woord navertellen toen hij anderhalf was. Hij las een boek binnen een uur, de linkerpagina met het linkeroog, de rechter met het andere. Elk boek dat hij uit had zette hij ondersteboven terug op de boekenplank. Hij kende alle 42.000 postcodes van Amerika uit z’n hoofd, met de bijbehorende stad of wijk. En hij vroeg je voor de lol wanneer je geboren was. Als ik dan had gezegd: 6 januari 1949, dan had Kim prompt geantwoord: dat was een donderdag.
Opvolgende generaties Peeck trouwden nog lange tijd met andere Hollandse immigrantenfamilies, Teunisse, Van Slijke, Rijkman, Vrooman, doch uiteindelijk ging de C eraf, en begon de achternaam te worden uitgesproken als pIEk. Maar net zoals de Starbucks koffie van Alkmaarder Alfred Peet in Amerika wordt uitgesproken als pIEt’s Coffee, en het toch echt pEEt is, zo is Peek inderdaad gewoon pEEk.
Raymond, alias Rain Man, alias Kim Peek. De film maakte hem beroemd, en dat vond hij leuk. Hij overleed, 58 jaar oud, aan een hartstilstand in die kerstweek van 2009. Daarom had de Kindle toen eigenlijk even een paar dagen lang Kimdle moeten heten.
* Willem Meiners is eindredacteur van De Daily Dutchman.
De echte Rain Man, Kim Peek, in een bibliotheek in Salt Lake City.
