door Alice Rush
TIJDENS mijn reizen in Nederland kan ik genieten van de verschillende soorten wilde dieren die je daar soms ziet. De hazen zijn JOEKELS vergeleken met die aan de oostkust in de VS. Ik weet niet eens 100% zeker of ik hier hazen heb gezien. Ik zag overal in Maryland konijnen, maar in het noorden van Maine zie ik er niet veel. Als je in de VS rijdt, zie je zo vaak dieren, meestal wilde dieren, aangereden worden door voertuigen. In Nederland heb ik dat niet gezien, hoewel ik er niet aan twijfel dat het daar ook gebeurt.
Deze week had ik een bijzonder trieste situatie toen ik op weg was om de auto af te leveren voor een onderhoudsbeurt. Iemand die een paar auto’s voor me reed, maar nog steeds binnen mijn gezichtsveld, reed een ree aan toen het de weg overstak. Ze stopten niet eens. Ik zette mijn auto meteen stil van pure schrik en verdriet. Ik heb een paar minuten in tranen aan de kant van de weg gezeten, kijkend naar andere auto’s die passeerden. Een aardige man parkeerde voor mij en pakte meteen zijn telefoon om het incident door te geven aan de autoriteiten. Dat is een verplichting in Maine. Ik neem aan dat dat in Nederland ook zo is?
In Maine ben je verplicht om de politie te bellen als je per ongeluk in botsing komt met een hert, eland, beer of wilde kalkoen. Misschien wist de bestuurder die dit hertje aanreed dat niet. De andere man was nog steeds aan het bellen toen ik mezelf genoeg bij elkaar raapte om verder te gaan. Ik had afgesproken bij de garage met een collega, zodat ze me naar mijn werk kon rijden nadat ik mijn auto daar had achtergelaten, en ik wilde niet dat ze op me moest wachten.
Ik arriveerde zonder brokken, maar zodra ik bij haar in de auto stapte, zag ze dat er iets mis was. Ze vroeg of alles goed met me ging en ik brak meteen weer in tranen uit. Jezelf de logica aanpraten van ‘ongelukken gebeuren nu eenmaal’, ‘dit gebeurt voortdurend met wilde dieren’, enzovoort, neemt de schok en de narigheid van het zien ervan niet weg.
IK HEB 3 of 4 jaar geleden een hert aangereden in Maine. Dat beest liep gewoon door, dus goddank heb ik het niet al te erg geraakt. Toen ik tiener was, kon ik een keer niet voorkomen dat ik een konijn raakte op de plattelandsweg waar ik woonde. Daar was ik ook een tijdje upset over. Ik heb vogels tegen de voorruit zien botsen en dat maakt me altijd van streek. Ik hoop nooit een huisdier bij een auto-ongeluk te zien. Ik ken mensen die in de auto zaten toen dit gebeurde en anderen die het hebben gezien.
Ik weet bijna zeker dat ik zo’n dag vrij zou moeten nemen van mijn werk of van wat mijn plannen ook waren. Of misschien zou ik juist wel naar mijn werk moeten gaan om zo afgeleid te worden. Hoe dan ook, ik zou er emotioneel kapot van zijn. Toen we in South Carolina woonden, waren er regelmatig ongelukken met honden op de weg. Ik heb het nooit zelf gezien, maar ik heb gehoord dat veel zuidelijke staten een probleem hebben met loslopende honden en katten, en dat er dan nare dingen gebeuren.
Het is goed mogelijk om dit althans voor een deel te vermijden als we gewoon niet zo dicht op elkaar zouden rijden in het verkeer, bumper aan bumper. Ik weet niet zeker of de eerste of de tweede auto betrokken was bij wat ik zag, misschien allebei. Ze zaten erg dicht op elkaar. Ik reed verder naar achteren en had gelukkig afstand genoeg om te stoppen en in de berm te parkeren.
Het verkeer op de binnenwegen hier stoort me echt. Dat is een heel ander onderwerp waar ik al eerder over heb geschreven, dus daar kom ik nu niet verder op terug. Ik zeg alleen dat we in Maine een prachtige natuur hebben met veel wild, en dat nare dingen nu eenmaal soms gebeuren. Maar bestuurders zonder geduld, die de maximumsnelheid overschrijden en niet genoeg ruimte geven, maken het probleem alleen maar groter. Ik doe mijn best om me daarvan bewust te zijn als ik achter het stuur kruip, en deze afgelopen week rustte het zwaar op mijn gemoed.
* Alice is vastgoedmakelaar in Maine en tevens een helikopter- en vliegtuigpiloot. Ze ontmoette haar Nederlandse man voor het eerst in Maryland in 2005 en trouwde vier jaar later met hem.
