door Alice Rush
TOEN IK in 2006 voor het eerst mijn paspoort kreeg, had ik geen idee wat voor wereld het voor mij zou openleggen. Nu ik wat vaker buiten de VS heb gereisd, zie ik vooral de overeenkomsten tussen ons als mensen. We hebben allemaal een andere achtergrond. We hebben andere gewoonten geleerd en ander eten gegeten, maar van binnen zijn we allemaal hetzelfde. We willen ons geliefd voelen. We willen gerespecteerd worden en we willen gewaardeerd worden voor wat we doen. We willen ons veilig voelen. Dat alles en nog veel meer uit de behoeftenpiramide van Maslow.
Dus vroeg ik me deze week af waarom er zoveel schijnbaar ongelukkige mensen zijn die misdaden plegen. Ik vroeg me af of dit ook in Nederland voorkwam. Mijn eerste gevoelens over Nederland waren dat het zo’n mooi landje is en dat ik me er zo veilig voel. Dat is nog steeds zo. Helaas heb ik geleerd dat het niet zo zaligmakend is als dat. Maar wel geloof ik dat er veel minder incidenten zijn dan in de VS, en niet alleen vanwege het verschil in grootte van de landen. Ik ben niet dol op research, dus ik doe hier geen onderzoek naar. Het is gewoon wat ik vermoed. Ik sta ook niet graag stil bij dit soort negativiteiten of ga te diep in op sombere onderwerpen. Er zijn mensen met meer doorzettingsvermogen dan ik die echt in alle details kunnen duiken.
IN AMERIKA is er vaak sprake van misdaden waarbij een dader betrokken is met een ernstig psychisch probleem. Er is veel discussie over wat er gedaan moet worden om een diagnose te stellen en voor iemand te zorgen met een acuut psychiatrische nood. Ik werk als freelancer bij een psychiatrische instelling, op de afdeling financiën. Iedereen die in het ziekenhuis werkt, moet echter een inwerkproces doorlopen met scenario’s die inzicht geven in de uitdagingen van mensen die in het ziekenhuis behandeld willen of moeten worden. Veel patiënten hebben verschrikkelijke trauma’s meegemaakt of hebben een chemische onevenwichtigheid die alleen in een ziekenhuisomgeving kan worden behandeld. Sommige van deze mensen hebben misdaden gepleegd. Ik heb een diep respect voor al het personeel dat deze patiënten elke dag beoordeelt en bedient.
IK ZOU willen dat iedereen kon zien hoeveel zorg er wordt besteed aan het vinden van de juiste behandelingen voor zoveel mensen met verschillende geestelijke problemen. Sommige van deze mensen hebben enge dingen gedaan, vaak omdat ze waren blootgesteld aan afschuwelijke omstandigheden, of erger nog, ze waren onderworpen aan afschuwelijke behandelingen tijdens hun leven. Soms kan een onschuldige gebeurtenis hun geheugen triggeren en kunnen ze gewelddadig worden.
Het directe verplegend personeel in het ziekenhuis is getraind in hoe ze met de patiënt kunnen werken, indien mogelijk, en hoe ze een escalerende gebeurtenis moeten behandelen. Ik verdedig geen criminele handelingen. Verkeerde, rampzalige en betreurenswaardige omstandigheden kunnen de psyche vervormen. Verder zijn we allemaal in staat om iemand te worden die onherkenbaar is als de omstandigheden ernaar zijn. Maar daaronder zijn we allemaal nog steeds iemands huwelijkspartner, zoon of dochter, broer of zus, moeder of vader, of gewoon een persoon van betekenis in andermans leven. We zijn allemaal gewoon mensen met behoeften. Probeer aardig te zijn.
* Alice is vastgoedmakelaar in Maine en tevens een helikopter- en vliegtuigpiloot. Ze ontmoette haar Nederlandse man voor het eerst in Maryland in 2005 en trouwde vier jaar later met hem.
